Ik snap niet waarom wij katten altijd in verband worden gebracht met wassen. Goed, een kattenwasje snap ik nog wel, maar verder hebben wij een hekel aan het wassen hoor. Alles wat uit die grote trillende doos komt is ineens onherkenbaar omdat het anders ruikt. Onlangs heb ik me rot gezocht naar mijn vertrouwde fleece dekentje. Het lag ineens weer op de bank, maar het stonk naar werkbijenzweet, echt zo’n penetrante bloemengeur! Het was gewoon mijn dekentje niet meer. Mijn spulletjes horen gewoon naar mijn persoonlijke Eau Feline te rieken. Ik heb het gewoon niet zo op veranderingen. Maar als ik de kans krijg, lig ik behalve op mijn eigen dekentje, ook graag op de gedragen kleding van mijn personeel. Vooral op zachte wollige truien, maar iets anders kan er ook mee door, zolang het maar de geruststellende geur van mijn mensen draagt. Daarom kijk ik op de foto lekker weg, want als ik het niet zie, dan is het er niet. Zo doe ik net of ik niet in de gaten heb dat ik van die broek af moet. Mijn kattenkreet? Weg met was!
Anja Terlouw 21 januari 2017
Recente reacties